این دستاورد چشمگیر امید را برای افراد بی‌شماری که با این نوع نادر و تهاجمی سرطان مبارزه می‌کنند، شعله‌ور کرده است.
در سن شش سالگی، لوکاس به بیماری DIPG مبتلا شد، بیماری که معمولاً دارای پیش فرض مخربی است. تنها 10 درصد از افراد مبتلا به این بیماری بیش از دو سال زندگی می کنند. لوکاس و خانواده‌اش در مواجهه با چنین شانس‌های بدی، سفری را آغاز کردند که در نهایت به یک کشف پیشگامانه پزشکی منجر شد. لوکاس در یک کارآزمایی بالینی ثبت‌نام شد، جایی که به‌طور تصادفی برای دریافت یک داروی شیمی‌درمانی که قبلاً برای درمان DIPG استفاده نشده بود، تعیین شد. علیرغم موفقیت آن در درمان سایر سرطان‌ها، اثربخشی آن در برابر DIPG تا حد زیادی ناشناخته بود.
برخلاف همه انتظارات، لوکاس به درمان پاسخ مثبت داد و تومور او به مرور زمان ناپدید شد. هفت سال به‌سرعت گذشت، و لوکاس، که اکنون ۱۳ سال است، به‌عنوان یک روزنه امید است و به‌طور رسمی به مدت پنج سال در حال بهبودی است.
دکتر ژاک گریل، پزشک لوکاس و رئیس برنامه تومور مغزی در مرکز سرطان گوستاو روسی در پاریس، مورد لوکاس را به‌عنوان نادیده گرفتن احتمالات و ارائه امید واقعی به دیگران که با DIPG مبارزه می‌کنند، توصیف کرد. بهبودی چشمگیر لوکاس نه تنها به آینده خودش، بلکه برای کودکان بی‌شماری که در سراسر جهان با تشخیص‌های مشابه مواجه هستند، خوش‌بینی را برانگیخته است.
چیزی که مورد لوکاس را متمایز می کند، فقط واکنش قابل توجه او به درمان نیست، بلکه ترکیب ژنتیکی منحصر به فرد تومور او است. دکتر گریل فاش کرد که تومور لوکاس دارای یک جهش بسیار نادر است که آن را به‌ویژه در برابر داروی آزمایشی مستعد می‌کند. درک این پیچیدگی های ژنتیکی کلید تکرار موفقیت لوکاس در سایر بیماران است.
