ولادت امام حسن مجتبی (ع) در سال 1402 چه روزی است ؟
سالروز خجسته میلاد امام حسن مجتبی (ع) فرا رسیده است. در ادامه به تاریخ ولادت امام حسن مجتبی در سال 1402 و خلاصه ای از زندگینامه ایشان می‌پردازیم.
تاریخ شمسی ولادت امام حسن مجتبی (ع) 1402
تاریخ شمسی ولادت امام حسن مجتبی (ع) 1402، مصادف است با پنجشنبه هفدهم فروردین ماه (1402/1/17).
تاریخ میلادی ولادت امام حسن مجتبی (ع) 1402
تاریخ میلادی ولادت امام حسن مجتبی (ع) 1402، مصادف است با 6 آوریل 2023.
تاریخ قمری ولادت امام حسن مجتبی (ع) 1402
تاریخ قمری ولادت امام حسن مجتبی (ع) 1402، مصادف است با 15 رمضان 1444.
زندگینامه امام حسن مجتبی (ع)
امام حسن مجتبی علیه السلام امام دوم بود. او و برادرش امام حسین (ع) دو پسر امیرالمؤمنین علی (ع) و حضرت فاطمه (س) دختر پیامبر (ص) بودند.
امام حسن در سال سوم هجری در مدینه به دنیا آمد و تا حدودی بیش از هفت سال در زندگی پیامبر اکرم (ص) شریک بود و در این مدت تحت مراقبت محبت آمیز او بزرگ شد.
امام حسن مجتبی (ع) در تمام عمر پدر را یاری می‌کرد تا اینکه حضرت علی (ع) زمانیکه ایشان سن 37 سال داشتند، به شهادت رسیدند.
شهادت امام علی (ع) در 21 ماه رمضان سال 40 هجری قمری، آغاز امامت امام حسن (ع) بود. امام علی (ع) در وصیت نامه معروف خود امام حسن (ع) را به امامت بعدی منصوب کردند و ایشان ولی اهل بیت و شیعه شدند.
مسلمانان با او بیعت کردند و رسمیت بیعت را نهایی کردند. به محض اینکه امام حسن (ع) زمام رهبری را در دست گرفت، مجبور شد با چالش معاویه بن ابوسفیان، که شروع به تلاش برای تضعیف اقتدار او کرد، مقابله کند.
امام حسن مجتبی (ع) تصمیم گرفت که معاویه را بیرون کنند و برای جنگ آماده شد. آهسته آهسته مردم دعوت جهاد را اجابت کردند. یک گروه مختلط از مردم ارتش را تشکیل دادند.
امام (ع) متوجه شد که نمی تواند به نیات اکثر مردان خود اعتماد کند و تنها افرادی که می تواند به آنها تکیه کند شیعیان او هستند که برای مقاومت در برابر سربازان شامی بسیار اندک بودند.
در همین حال، معاویه به او نامه نوشت و پیشنهاد آتش بس و صلح با شرایط امام (ع) را داد. در همین حال، معاویه به او نامه نوشت و پیشنهاد آتش بس و صلح با شرایط امام (ع) را داد.
معاویه هنوز از امور راضی نبود. او می‌دانست که این معاهده هرگز به معنای تسلیم اختیار از سوی امام (ع) نبوده است،
زیرا ایشان به امامت منصوب شده‌اند. صرفاً انتقال موقت اداره دولت اسلامی بود، مشروط بر اینکه پس از رحلت معاویه به امام زمان (ع) بازگردانده شود و به نوبه خود به امام حسین (ع) به ارث برسد.